บัมเบิลบีชอบเล่นของเล่น มาดูกันว่ามันจะเป็นยังไง

การศึกษาเผยเป็นครั้งแรกที่แมลงสามารถเล่นกับลูกบอลไม้เล็กๆ ได้ สิ่งนี้บอกอะไรเกี่ยวกับสถานะทางอารมณ์ของพวกเขาหรือไม่?
Monisha Ravisetti เป็นนักเขียนวิทยาศาสตร์ของ CNET เธอพูดถึงการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ จรวดอวกาศ ปริศนาทางคณิตศาสตร์ กระดูกไดโนเสาร์ หลุมดำ ซุปเปอร์โนวา และบางครั้งก็เป็นการทดลองทางความคิดเชิงปรัชญา ก่อนหน้านี้ เธอเป็นนักข่าววิทยาศาสตร์ให้กับสิ่งพิมพ์สตาร์ทอัพ The Academic Times และก่อนหน้านั้น เธอเป็นนักวิจัยด้านภูมิคุ้มกันวิทยาที่ Weill Cornell Medical Center ในนิวยอร์ก ในปี 2018 เธอสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีสาขาปรัชญา ฟิสิกส์ และเคมีจากมหาวิทยาลัยนิวยอร์ก เมื่อเธอไม่อยู่ที่โต๊ะ เธอพยายาม (และล้มเหลว) เพื่อปรับปรุงอันดับในหมากรุกออนไลน์ ภาพยนตร์เรื่องโปรดของเธอคือ Dunkirk และ Marseille ใน Shoes
แมลงภู่กำลังขวางทางคุณจากบ้านไปรถหรือเปล่า? ไม่มีปัญหา. การศึกษาใหม่นำเสนอวิธีที่น่าสนใจและน่าสนใจมากในการป้องกันพวกเขา มอบลูกบอลไม้เล็กๆ ให้สัตว์ต่างๆ แล้วพวกมันจะตื่นเต้นและหยุดทำให้คุณกลัวในการเดินทางตอนเช้าได้
เมื่อวันพฤหัสบดี ทีมนักวิจัยได้นำเสนอหลักฐานว่าผึ้งบัมเบิลบีก็เหมือนกับมนุษย์ที่ชอบเล่นกับอุปกรณ์สนุกๆ
หลังจากเข้าร่วมในการทดลองหลายครั้งกับผึ้งบัมเบิลบี 45 ตัว เห็นได้ชัดว่าผึ้งมีปัญหาในการกลิ้งลูกบอลไม้ซ้ำๆ แม้ว่าพวกมันไม่มีแรงจูงใจที่ชัดเจนในเรื่องนี้ก็ตาม กล่าวอีกนัยหนึ่ง ดูเหมือนว่าผึ้งกำลัง "เล่น" กับลูกบอล เช่นเดียวกับมนุษย์ ผึ้งมีอายุที่สูญเสียความสนุกสนานไป
ตามบทความที่ตีพิมพ์เมื่อเดือนที่แล้วในวารสาร Animal Behavior ผึ้งตัวน้อยจะหมุนลูกบอลมากกว่าผึ้งตัวโต เช่นเดียวกับที่คุณคาดหวังให้เด็กๆ เล่นเกมมากกว่าผู้ใหญ่ ทีมงานยังพบว่าผึ้งตัวผู้กลิ้งลูกบอลได้นานกว่าผึ้งตัวเมีย (แต่ไม่แน่ใจว่าบิตนี้ใช้กับพฤติกรรมของมนุษย์หรือไม่)
“การศึกษาครั้งนี้แสดงหลักฐานที่ชัดเจนว่าความฉลาดของแมลงมีความซับซ้อนมากกว่าที่เราคิดไว้มาก” ลาร์ส ชิตกา ศาสตราจารย์ด้านนิเวศวิทยาด้านประสาทสัมผัสและพฤติกรรมจากมหาวิทยาลัยควีนแมรีแห่งลอนดอน ซึ่งเป็นผู้นำการศึกษากล่าว “มีสัตว์หลายชนิดที่เล่นเพื่อความสนุกสนาน แต่ตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมและนกรุ่นเยาว์”
การรู้ว่าแมลงชอบเล่นเป็นสิ่งสำคัญมาก เพราะมันทำให้เรามีโอกาสสรุปได้ว่าพวกมันอาจมีอารมณ์เชิงบวกบ้าง สิ่งนี้ทำให้เกิดคำถามด้านจริยธรรมที่สำคัญเกี่ยวกับวิธีที่เราปฏิบัติต่อพวกเขา เราเคารพสัตว์ที่ไม่ใช้คำพูดมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้หรือไม่? เราจะลงทะเบียนพวกเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีสติหรือไม่?
Frans BM de Waal ผู้เขียนหนังสือขายดี Are We Smart Enough to Know How Smart Animals สรุปส่วนหนึ่งของปัญหาโดยกล่าวว่า “เพราะสัตว์พูดไม่ได้ ความรู้สึกจึงถูกปฏิเสธ”
นี่อาจเป็นเรื่องจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผึ้ง ตัวอย่างเช่น การศึกษาในปี 2011 พบว่าผึ้งเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงทางเคมีในสมองเมื่อนักวิจัยกระตุ้นหรือเขย่าผึ้ง การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้เกี่ยวข้องโดยตรงกับความวิตกกังวล อาการซึมเศร้า และสภาวะทางจิตอื่นๆ ที่เราคุ้นเคยในมนุษย์และสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมอื่นๆ อย่างไรก็ตาม บางทีอาจเป็นเพราะแมลงพูดไม่ได้ ไม่ต้องพูดถึงการร้องไห้ หรือการแสดงออกทางสีหน้า เรามักจะไม่คิดว่าพวกมันมีความรู้สึก
“เรากำลังให้หลักฐานเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
ฉันหมายถึงดูวิดีโอด้านล่างแล้วคุณจะเห็นฝูงผึ้งตัวอ้วนกลิ้งไปมาบนลูกบอลเหมือนอยู่ในละครสัตว์ มันน่ารักและหวานมากจริงๆ เพราะเรารู้ว่าพวกเขาทำเพราะมันสนุกเท่านั้น
Chittka และนักวิทยาศาสตร์คนอื่นๆ วางผึ้งบัมเบิลบี 45 ตัวไว้ในสนามประลอง จากนั้นจึงแสดงสถานการณ์ต่างๆ ที่พวกเขาสามารถเลือกได้ว่าจะ "เล่น" หรือไม่
ในการทดลองครั้งหนึ่ง แมลงได้เข้าไปในห้องสองห้อง อันแรกประกอบด้วยลูกบอลที่กำลังเคลื่อนที่ ส่วนอีกอันว่างเปล่า ตามที่คาดไว้ ผึ้งชอบห้องที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนที่ของลูกบอล
ในอีกกรณีหนึ่ง ผึ้งอาจเลือกเส้นทางที่ไม่มีสิ่งกีดขวางไปยังพื้นที่ให้อาหารหรือเบี่ยงเบนไปจากเส้นทางไปยังสถานที่ด้วยลูกบอลไม้ หลายๆคนเลือกสระบอล ในความเป็นจริง ในระหว่างการทดลอง แมลงตัวหนึ่งกลิ้งลูกบอลจาก 1 ถึง 117 ครั้ง
เพื่อป้องกันการผสมผสานตัวแปร นักวิจัยพยายามแยกแนวคิดของเกมบอลออก ตัวอย่างเช่น พวกเขาไม่ได้ให้รางวัลผึ้งที่เล่นกับลูกบอล และขจัดความเป็นไปได้ที่พวกมันจะต้องเผชิญกับความเครียดบางอย่างในห้องที่ไม่มีลูกบอล
Samadi Galpayaki นักวิจัยจากมหาวิทยาลัย Queen Mary ผู้เขียนหลักของการศึกษานี้กล่าวว่า "การดูผึ้งบัมเบิลบีเล่นเกมอะไรสักอย่างเป็นเรื่องที่น่าสนใจอย่างแน่นอน และบางครั้งก็สนุกดี" ขนาดที่เล็กและสมองเล็ก พวกมันเป็นมากกว่าหุ่นยนต์ตัวเล็กๆ”
“พวกเขาอาจพบกับสภาวะทางอารมณ์เชิงบวกจริงๆ แม้กระทั่งสภาวะพื้นฐาน เช่นเดียวกับสัตว์ที่มีขนขนาดใหญ่หรือไม่มีขนมากนัก” กัลเพจกล่าวต่อ “การค้นพบนี้มีความหมายต่อความเข้าใจของเราเกี่ยวกับการรับรู้และความเป็นอยู่ของแมลง และหวังว่าจะสนับสนุนให้เราเคารพและปกป้องชีวิตบนโลกมากขึ้น”